Een hele leuke, eenvoudige, en soms heftige werkvorm is: “Naar de andere kant”.
Het is een werkvorm voor teambuilding die laat zien hoe je omgaat met het nemen van verantwoordelijkheid.
Of hoe je je grenzen aangeeft.
Je kent vast iemand (of je bent het zelf) die altijd voor iedereen klaarstaat en niets zegt over zijn eigen behoeften. Deze werkvorm legt dit bloot.
Ook gaan deelnemers hun collega’s beschuldigen dat ze niet opletten.
Interessant!
Deze werkvorm is voor de trainer soms wat spannend.
Je moet het ok vinden dat de groep de opdracht zat wordt, maar nog niets zegt.
Jij houdt je mond en gaat het niet oplossen. Lastig he?
Deze werkvorm is dus ook een uitdaging voor je trainerschap!
Hieronder de instructie:
Tijd: 10 – 30 min
Deelnemers: 5 tot 25
Binnen en Buiten
Actief
Benodigd materiaal
1 lang touw
Beginopstelling
Stel alle deelnemers op aan 1 kant van het touw
Spelverloop
De opdracht luidt als volgt:
Zorg, dat jullie allemaal TEGELIJKERTIJD over het touw heenstappen.
Als trainer ga je nu observeren wat er gebeurt.
De oefening kan feitelijk niet slagen, omdat de groep NOOIT met z’n allen op de 100e seconde met beide voeten aan de andere kant van het touw kan zijn.
Durf de frustratie naar boven te laten komen… want dan komt geheid alle groepsdynamica naar boven.
In het begin kijkt de groep naar mij als trainer om goedkeuring te vragen. Dit kan een uiting zijn dat een team gewend is om te leunen op de leider… en hem de beslissing wil laten nemen.
Dat wil ik veranderen, dus dan doe ik het volgende.
Ik ga op de grond liggen en kijk heel streng of de opdracht lukt.
Na elke poging ga ik lachen… en deel mee dat het niet exact gelijk was. Soms neem ik het op met mijn telefoon, zodat ze kunnen zien dat het echt totaal niet gelijk was.
Dit blijf ik volhouden, tot het team tot de conclusie komt, dat zij het wel goed vinden!
Dat ze goed hebben samengewerkt, dat er geluisterd is naar elkaar en dat de opdracht geslaagd is.
Evaluatie:
Wat gebeurde er? (dit is vragen naar feitelijk gedrag)
Was er een leider?
Hadden jullie een strategie?
Feitelijk kan de opdracht niet slagen….
Wat deed het met je dat het steeds niet lukte?
Hoe zijn jullie hier als groep mee omgegaan?
Wanneer besluit je als groep dat de opdracht geslaagd is?
Wat neem je, nemen jullie, hieruit mee?
Wat betekent verantwoordelijkheid nemen in dit verband?
Ik weet nog dat ik deze werkvorm voor de tweede keer zelf ervaarde. Eigenlijk wist ik toen dus al wat de oplossing was, toch vond ik het lastig om mijn stem te laten horen in een nieuwe groep. Dat ervaarde ik toen heel sterk en ik wist dat dit een thema was om aan te werken. Ik nam toen ook het besluit om dat voortaan te doen.
Kortom: iedereen kan er iets moois uit halen voor zichzelf.
Leuk! Maar ik heb nog wel 1 vraag: is de opdracht eroverheen stappen of springen, zoals in het filmpje? Dit maakt wel een groot verschil voor de uitkomst en/of de strategie. Voor het idee maakt het misschien niet zoveel uit, maar ik gok dat er met stappen langer getracht wordt de opdracht goed uit te voeren (omdat er misschien meerdere/betere stratgieën zijn te bedenken).
Hoi Elaine, we geven geen hints en feitelijk kan het ook niet om met z’n allen tegelijk aan de andere kant te komen.
Ik heb deze werkvorm 101x gedaan en elke groep ‘doet’ het anders.
De kunst is om alle pogingen met een glimlach af te keuren.
Net als in het echte leven gaan mensen dus kijken naar ‘de meester’ of het resultaat goed is.
Uiteindelijk komen sommige groepen tot de conclusie dat zij het ZELF WEL GOEDKEUREN.
Dat wil je bereiken…
Veel succes!
groet, Hugo
De opdracht is naar de andere kant komen- deze groep bedacht dat het wellicht makkelijker was om te springen. Is dus eigen invulling, en dat wil je juist bereiken- niet teveel zelf sturen, maar de groep uit laten vogelen hoe ze de opdracht uit kunnen voeren.