Een hele leuke, eenvoudige en soms heftige werkvorm is:
“Naar de andere kant”.

Mijn persoonlijke ervaring als deelnemer;
Ik weet nog goed dat ik deze werkvorm voor de 2e keer, als deelnemer ervaarde.

Wat was er aan de hand?
Ik wist de ‘zogenaamde’ oplossing en tóch durfde ik mijn mond niet open te doen.
Dat had te maken met de vele keren dat ik mijn mond open deed in vergaderingen en dat er niet geluisterd werd, dat ik genegeerd werd, dat ik overruled werd.

Onbewust besloot ik om voortaan mijn mond te houden.
Dat werd pijnlijk duidelijk tijdens deze werkvorm.
(ik sta 2e van rechts)

Het bemerken en erop reflecteren maakte dat ik besloot:
OK, nu snap ik wat de oorzaak is en wat het effect is geweest.
Nu besluit ik om er voortaan voor te zorgen dát ik gehoord word.

Ik ben hiermee gaan experimenteren in de praktijk.
Wakker zijn dus…
Als het weer gebeurt, dan houd ik niet mijn mond, maar kom ik er op een rustige manier op terug…

Feitelijk zie je hier de MERCI methode in werking;

ERVAREN => REFLECTIE => BESLUIT => IMPLEMENTEREN

Als je meer wilt weten over die methode, lees dan de 101werkvormen Formule.

Hieronder de instructie:

Tijd: 20 – 30 min
Deelnemers: 8 tot 15
Binnen en Buiten
Actief

Benodigd materiaal
1 groot touw

Beginopstelling
Stel alle deelnemers op aan 1 kant van het touw

Kader
De deelnemers krijgen een groepsopdracht.

Spelverloop
De opdracht luidt als volgt:
Jullie stappen met z’n allen over het touw en het doel is dat jullie met z’n allen tegelijk aan de andere kant komen.

Als trainer ga je nu observeren wat er gebeurt.
Alle groepsdynamica komt nu naar boven.

De oefening kan feitelijk niet slagen, omdat de groep NOOIT met z’n allen tegelijk, op de 100e seconde, met beide voeten aan de andere kant van het touw kan zijn.

Het leuke aan deze werkvorm is, dat de groep in het begin naar mij als trainer kijkt, om goedkeuring te vragen.
Dit is typisch een uiting van een team, dat leunt op de leider.
Dus wat ik doe om dit te veranderen is;

Ik ga op de grond liggen en kijk heel streng of de opdracht lukt.

Vervolgens ga ik maar lachen… en deel mee dat het niet exact gelijk was.

Dit blijf ik volhouden, tot het team tot de conclusie komt, dat zij het wel goed vinden; dat er goed samengewerkt is, dat er geluisterd is naar elkaar en dat de opdracht geslaagd is.

Evaluatie
Wat gebeurde er? (dit is vragen naar feitelijk gedrag)
Feitelijk kan de opdracht niet slagen….
Wat deed het met je?
Hoe zijn jullie hier als groep mee omgegaan?
Wanneer besluit je als groep dat de opdracht geslaagd is?
Wat neem je/nemen jullie, hieruit mee?