Een persoonlijke noot tussendoor. Dit weekend ben ik naar een klooster geweest en heb ik de stilte opgezocht.
Ik zie het als een ‘grote’ werkvorm die je in kunt zetten.

Ik ben in het klooster van Affligem (België) geweest. Zij leven volgens de leefregels van de Benedictijnen. Misschien heb je wel eens van Benedictijns timemanagement gehoord? Nu, ik heb het ervaren:

Leven volgens een vast ritme.
En tijd is tijd!
Dus alles laten vallen…

Om een kleine schets te geven;

Om 7.00 uur kerkdienst.
Direct aansluitend gezamenlijk ontbijt.
Dan afwassen.
Werken, gemeenschapstaken.
12.00 uur kerkdienst.
Aansluitend lunch.
Studie.
18.00 uur kerkdienst.
Aansluitend avondeten.
In de avond gezellig samenzijn met de andere gasten en Affligem bier.

En je begrijpt wel dat er geen internet was.

Wat het mij heeft opgeleverd is dat ik rust ervaren heb en dankbaarheid heb ervaren.
Toch wel een strak ritme waardoor ik in het begin toch een drukdrukdruk gevoel kreeg.
Daarom heb ik bewust tijd voor mezelf genomen en niet meegedaan met een aantal gezamenlijke activiteiten.
(ik ben stiekem gaan slapen). En nadat ik geslapen heb ben ik heerlijk een uur gaan trainen in de buitenlucht.
Pas toen ik dat had gedaan kwam de creativiteit waarvoor ik naar het klooster was gegaan.

Ik wilde nadenken over mijn doelen en activiteiten voor 2013.
Dat is gelukt.

En over de dankbaarheid?
Je ziet dat die monniken genieten van kleine dingen. Het meest treffende voorbeeld was dat we zondag een ijsje kregen als toetje. En dat ervaarde ik zelf ook. Het deed mij terugdenken aan mijn tijd in Screbrenica waar we een zware tijd hadden. Toen we in het vliegtuig zaten kregen we een chocolaatje van de stewardess, dat gevoel.

En dan vliegt zo’n weekend voorbij. Veel te kort om echt die stilte en die rust te ervaren!
Maar het was goed.