Leiderschap werkvorm: Doellopen

Doellopen is één van mijn favoriete werkvormen.
Het is weer één van die werkvormen die in je gehele lijf gaat zitten, waardoor je de ervaring nooit meer vergeet.

Als de dag van gisteren weet ik nog hoe ik deze werkvorm gedaan heb en wat ik toen ervaren heb. Ik zal het nooit meer vergeten! Het heeft mij en hoe ik met doelen stellen omga, voorgoed veranderd!

Het was op een zaterdagochtend in de Biesbosch met John van der Sluis.
Een groot grasveld lag voor ons.
We moesten op een rij naast elkaar gaan staan, met ongeveer een meter afstand tussen ons.
John hield ons voor dat we het doel (dat we eerder die ochtend beschreven hadden) voor ons zouden zien en dat we er op zijn teken zo snel mogelijk naar toe zouden snelwandelen.
Dit doel lag niet op een plek zo’n 10 of 20 meter verder, nee, dit doel lag daar waar je zou stoppen, als je zo hard als je kon gesnelwandeld had. En dat terwijl je niet wist hoeveel tijd je zou krijgen om er naar toe te gaan.
Die tijd wist John alleen.

Dus klaar voor de start…. AF!

Als een gek begon ik te snelwandelen.
Ik wilde mijn doel halen.
Het doel lag 'zover als je kunt'...
Dus ik loop de benen uit mijn lijf!

Je weet misschien dat ik aan atletiek doe, dus natuurlijk lag ik al snel voor op de rest van de groep. Toch voelde ik de hete adem van twee andere mannen, shit, nog een schepje er bovenop!
Mijn benen strekken om zo groot mogelijke passen te maken.
Twee benen tegelijk van de grond betekent dat ik niet meer aan het snelwandelen ben, maar aan het hardlopen en dus: diskwalificatie!

Stooooop!

We moesten bevriezen op het stopteken.
Ik kapot, hijgend, het veld overzien waar de rest was

John kwam naar ons toe gewandeld en gaf ons een gekleurd markeerbordje dat we op de plek, waar we stonden, neer moesten leggen.
In een rustig tempo liepen we met z’n allen terug.
Ik was verbaasd over de kleine afstand die sommigen afgelegd hadden.
Ik was echt veeeel en veeeel verder gekomen.
Tja, ik wilde echt mijn doel bereiken, ik was er echt voor honderd procent voor gegaan.

Ondertussen was ik, dat doe je als je zelf trainer/coach bent, aan het reflecteren op mijn eigen actie.
Hmmm, ik deed het weer; mezelf vergelijken met anderen i.p.v. gewoon bezig zijn met mijn doel.
Beter willen zijn dan de rest, ook zoiets.
Daar krijg ik af en toe de krampen van, omdat dat niet altijd mogelijk is; loslaten dus!

Even later stonden we weer met z’n allen op een rij.
John werd nu een beetje vervelend.

 
Hij deelde namelijk mee dat geen van allen zijn doel bereikt had.
Het doel lag namelijk niet waar we gestopt waren, maar 2 meter verder….

Shit!

Wat krijgen we nu?
Gelukkig!
We kregen een herkansing.
We zouden nog een keer mogen.

Ik besloot om nog een keer alles te geven en nu wel mijn doel te halen.

Klaar Af!

Ik ging als een gek van start.
Weer de benen uit mijn lijf lopend.
Dit keer bewust tegen mezelf zeggend, dat ik alleen met mijn eigen doel bezig ben. Bewust nog harder dan de vorige keer, ja dit was mogelijk!

Ja, ik speelde voor mijn gevoel een beetje vals, door bijna te hardlopen; jammer dan dacht ik.
Het gaat om het bereiken van mijn doel en dan mag je af en toe een beetje buiten het lijntje kleuren.
Ik gaf echt alles wat ik in me had.
Op een zaterdagochtend, met een stel mensen die ik nooit had ontmoet.
Wat was ik aan het doel?
En waarvoor deed ik dit?

Ik wist: wat je hier doet, doe je overal!
Ik wist dat je altijd een parallel kunt trekken met wat je laat zien in zo’n werkvorm en wat je daarbuiten in het dagelijks leven laat zien.
En daarvan wist ik ook, dat ik bij bijna alles mezelf veel te weinig laat zien.
Dat ik veel meer uit het leven kan halen.

Tijdens het doellopen gaf ik alles, ik wilde veranderen dat ik maar op 3% presteer, dat alles in mijn leven zo makkelijk gaat.
Ik wilde nu eens alles geven en het maximale wat in me zat, er uit halen.
Het kon me niet schelen wat andere mensen van mij zouden vinden.

Stoooop!

Ik bevroor, stond stil en was helemaal kapot; nog nooit was ik in zo’n korte tijd zo diep gegaan.
Natuurlijk was ik veel verder dan de 1^e run.
Natuurlijk was ik veel verder dan de rest.
Maar daar ging het mij niet om.
Ik had alles gegeven, dat was mijn doel.

Tja, dat was wat ik er uithaalde.
Je zult er versteld van staan wat mensen in deze werkvorm laten zien en wat ze uit deze oefening halen.
Ik heb alle varianten gezien; mensen die op hun gemakkie gaan wandelen, mensen die alles geven, mensen die blijven staan op de startlijn, mensen die halverwege van koers veranderen, mensen die eigenlijk gediskwalificeerd moeten worden, enz, enz.

De grootste en mooiste inzichten heb ik horen noemen.
Levens zijn echt veranderd na het doen van deze werkvorm.
Leo bijvoorbeeld, één van de deelnemers, besefte opeens dat hij niet altijd als een dolle moet blijven rennen, maar af en toe stilstaan.
Hij is nu een zeer succesvol ondernemer en geniet van de rust die hij nu durft te nemen.

Klaas ontdekte dat recht op je doel afgaan goed is, maar dat je ook van koers mag veranderen.
De laatste keer dat ik hem sprak, had hij al zijn privé problemen achter zich gelaten en kon weer vooruit kijken, een gelukkige toekomst tegemoet.

Je snapt dat je deze werkvorm buiten doet, een groot stuk gras bij voorkeur.
Afhankelijk van de ruimte kies je als trainer hoeveel seconden je laat doellopen.
20 seconden is al een hele tijd hoor!
Let op dat je de 2^e run precies even veel tijd laat lopen.

Ik vind het een goed idee om deze werkvorm in het eerste blok van je training te doen. Deelnemers zullen ervaren hoe zij met doelen stellen omgaan en hebben dus nog de gelegenheid om hierin iets te veranderen en zullen vanaf dat moment veel bewuster bezig zijn, met het stellen en bereiken van hun doel;
dus ook tijdens jouw training.

Zelf ervaren? Ontdekken wat het jou oplevert? 

Ik hoorde deze dag iemand zeggen:
Het is leuk om werkvormen uit een boek of van een website te halen, maar als je het zelf ervaart, dan weet je hoe het is als deelnemer.
Dan heb je er een eigen ervaring bij, dat kun je weer delen met jouw groep.

Van harte welkom om een keer te komen ervaren!
Check de agenda...
(deze werkvorm doen we alleen tijdens een 'buiten' werkvormendag)